Een goed artikel van Israel Shamir verschenen in 2011 is bijzonder interessant in het licht van de huidige "strubbelingen" tussen Israël en de Palestijnen. Palestina, tegenwoordiger verdeeld tussen Israël en de Palestijnse gebieden zoals Gaza is immers niet zomaar een gebied. Palestina was immers altijd al een belangrijke spil in het Britse imperium, nodig voor de overheersing van de wereld. Dat was althans de opvatting van de "empire-builders" uit die tijd, zoals Rhodes en Milner, de oprichters van de famueze Round Table, dat aan de basis ligt van de Anglo-American Establishment.
Een latere promotor van die theorie van Harold MacKinder. In zijn visie moest de hele wereld inderdaad onderworpen worden aan het Rijk. Volgens hem stond de Arabische wereld hierin centraal:
“the hill citadel of Jerusalem has a strategic position with reference to world-realities not differing essentially from its ideal position in the perspective of the Middle Ages, or its strategic position between ancient Babylon and Egypt.”
Het is dan ook geen verrassing dat MacKinder een groot aanhanger was van de Balfour-Declaration:
“The Jewish national seat in Palestine will be one of the most important outcomes of the war. That is a subject on which we can now afford to speak the truth … a national home at the physical and historical centre of the world”.
Dat betekende niet dat MacKinder (of Rhodes, of Milner...) een Zionist was. Dat kon hem eigenlijk niet zoveel schelen. Belangrijk was dat het Zionisme de belangen van het Britse Rijk kon verdedigen in die kernregio. De belangen van de Britten gingen boven die van de Zionisten. Dit is op vandaag de dag wellicht nog zo, al lijken de meeste mensen te geloven dat het Britse Rijk niet meer bestaat (wat niet het geval is .... dat was net de bedoeling van de creatie van het Anglo-American Establishment).
De Zionisten zijn dus de stootgroepen van het Britse Rijk (lees: Anglo-American Establishment) in het Midden-Oosten, met als doel de wereldoverheersing. Al hebben de Zionisten natuurlijk zo ook hun eigen plannen, zoals de droom van een Greater Israel, waar voornamelijk Netanyahu zo'n fan van is. Maar die plannen zijn niet altijd compatibel met dat van het Rijk; al kan het Rijk daar natuurlijk wel gebruik van maken, mogelijk ook zonder dat de Zionisten zelf het beseffen.
Daarbij mag niet vergeten worden dat de Britten tegelijk een hand(je) hebben in de creatie van en steun voor de radical Islam zoals uitvoerig bedocumenteerd door Mark Curtis in zijn boek Secret Affairs (ook de andere kant van het Anglo-American Establishment deed daarbij zijn duit in het zakje, zie Robert Dreyfuss).
Maar terug naar de Zionisten. Waarom zij? Dat staat in een paper van Mohameden Ould-Mey, getiteld: The Non-Jewish Origin of Zionism. In deze paper, die haast niet te vinden is, wordt beweerd dat het Zionisme helemaal niet is gecreëerd door de Joden, die immers droomden van een thuisland in Europa (Polen en geloof het of niet...Oekraïne - everything is connected to everything else!). De Britten dachten daar echter anders over. De Joden konden in hun ogen worden gebruikt als kolonisatoren in (of van?) het Midden-Oosten: “they wanted the Jews to fill in the blank for the non-existing native Protestants in the Holy Land”.
Theodore Herzl, die over het algemeen wordt beschouwd als de grondlegger van het Zionisme, was niet meer dan een pion van William Herny Hechler, een Britse agent, die eigenlijk de echte grondlegger was. Hechler was een actieve deelnemer aan het eerste Zionistische Congres in Basel in 1897. Hechler introduceerde Herzl en het Zionisme ook aan de Duitse Keizer, de Russische tsaar, de Sultan van het Ottomaanse Rijk en zelfs de Paus. Via het Zionisme konden de Britten op die manier stokken in de wielen steken van de Russen, Fransen en Duitsers die al vier decennia lang land aan het opkopen waren in het Midden-Oosten.
Wat is de relevantie van dit alles voor het huidige conflict? Want probeert Groot-Brittannië, samen met bvb. Frankrijk, nu geen afstand te nemen van Israël? Macron heeft al gedreigd met de erkenning van de Palestijnse staat. Donald Trump van zijn kant lijkt volledig achter Israël en Netanyahu te staan. Sommige beschuldigen Trump er al van een pion van de massamoordenaar te zijn wat regelrecht ingaat tegen diens wens om bekend te staan als vredesstichter.
Maar er is een andere mogelijkheid. Het Rijk zou beslist kunnen hebben dat de Zionisten onhandelbaar zijn en hun nut hebben overleefd. Biden, en eerder Obama (de andere kant van), hebben meermaals laten verstaan af te willen van Netanyahu. Tegelijk lijkt er met Trump een breuk te zijn ontstaan in het Anglo-American Establishment, met de Amerikaanse kant die meer zijn eigen weg op wil gaan (the American System, invoerheffingen en al) en tegelijk Europa de toegang tot het Midden-Oosten wil ontzeggen (denk aan Trump's reis naar het Midden-Oosten enige tijd geleden, waar hij ook een toespraak hield tegen de neoconservatieven met hun regime change beleid). In die optiek is Trump niet de pion van Netanyahu maar wel Netanyahu van Trump (Netanyahu zit immers in vieze papieren en heeft Trump's hulp absoluut nodig om te overleven en Trump weet dat).
Voor meer in verband met deze hypothese zie de artikels van Ryan Delarme.
Dit alles betekent ook dat de steun voor de Palestijnen vanuit Europa en de Rijk gewoon voor de show is. Wat ze willen is beslag leggen op de grondstoffen in Gaza (Gaza leeft op een gasbel), zeker nu de toegang tot andere grondschatten in de regio door Trump wordt geblokkeerd. En Trump hoopt natuurlijk hetzelfde te realiseren via zijn steun aan Israël. Vandaar ook zijn voorstel om de Palestijnen te verwijderen uit Gaza en er een soort Amerikaanse real estate project van te maken. Voor de Palestijnen is het de keuze tussen de pest en de cholera. Maar in dit geval lijkt het ene toch iets beter dan het andere.
